Ένα γεράκι στα χέρια μας!  

Posted by: Maria in , ,





Χθες το μεσημέρι ο Κώστας έφερε στο σπίτι μας ένα μικρό γεράκι. Το οποίο τώρα βρίσκεται σε ανάπτυξη και ντύνεται με τα φτερά του κανονικά. Το γεράκι το βρήκε στην περιοχή του τσιμεντάδικου όπου κι εργάζεται αυτόν τον καιρό ο Κώστας, πίσω από ένα κάδο απορρημάτων, το οποίο αν δεν το έβλεπε, μέσα στην βδομάδα θα είχαν απομείνει μόνο τα πούπουλα του. Το αγριοπούλι προφανώς ίσως άρχιζε τις πρώτες του πτήσεις ή σπρώχθηκε απ'την φωλιά του κι ανύμπορο να ορίσει τις φτερούγες του και να πετάξει είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό στο ένα του φτερό.
Ο Κώστας λοιπόν το μάζεψε, το έβαλε σε ένα χαρτόκουτο και το έφερε στο σπίτι. Κατ'αρχήν όταν βλέπεις από κοντά ένα τέτοιο πουλί, θαυμάζεις το μεγαλείο της φύσης. Ναι με ήταν φοβισμένο όταν πια του δώσαμε λίγη τροφή και νερό, δυνάμωσε κάπως και στεκόταν καμαρωτό παρά τον πόνο στην φτερούγα. Δεν το ενοχλήσαμε περισσότερο παρά μόνο την στιγμή που θέλαμε να το φωτογραφίσουμε πριν το παραδώσουμε σε γνωστή κτηνίατρο η οποία και θα το στείλει στην Αίγινα στο Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων.

Πρέπει να ομολογήσω ότι απ'το μεσημέρι που επέστρεψε απ'την δουλειά του ο Κώστας με το γεράκι, αρχίσαμε αγωνιωδώς να βρούμε αν υπάρχει κάποιο κέντρο περίθαλψης ζώων που να αναλαμβάνει και τα άγρια πουλιά ή έστω να αναλαμβάνει την μεταφορά του σε κάποιο ανάλογο κέντρο για άγρια ζώα. Οι περισσότεροι μας έλεγαν ότι δεν αναλάμβαναν τέτοια περιστατικά. Μέχρι και στο 100 πήρα κι εκεί μου έδωσαν τα τηλέφωνα του φιλοζωϊκού συλλόγου και του καταφυγίου ζώων, αλλά δυστυχώς κανένας δεν σήκωνε τα τηλέφωνα τις απογευματινές ώρες τελικά. Κάποιοι άλλοι μας πρότειναν να αναλάβουμε εμείς την μεταφορά του με δικά μας έξοδα. Αν υπήρχε η οικονομική δυνατότητα μιας τέτοιας μεταφοράς θα το κάναμε. Αλλά απ'την στιγμή που δεν έχουμε καμιά ιδέα για το πως να φροντίσεις να στείλεις ένα τέτοιο άγριο πουλί σε μια άλλη περιοχή της χώρας θέλαμε να το αναλάμβανε κάποιος γνώστης τέτοιων περιπτώσεων και χωρίς κόστος. Εμείς απλά δεν θέλαμε το γεράκι να έχει άσχημη κατάληξη.
Τελικά από την Χαλκίδα καταλήξαμε στην Ν.Λάμψακο και στην κλινική ζώων της κ. Ειρήνης Ταπούτη, της οποίας οι συνεργάτες της κλινικής της δέχθηκαν τον μικρό μας φιλοξενούμενο και που θα τον στείλει στην Αίγινα για περίθαλψη. Θεωρώ υποχρέωσή μου να την ευχαριστήσω και δημόσια για την προσφορά της και το ότι μας έβγαλε απ'την αγωνιώδη προσπάθεια εξεύρεσης καλύτερης λύσης.

This entry was posted on Τετάρτη, Ιουλίου 08, 2009 and is filed under , , . You can leave a response and follow any responses to this entry through the Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom) .

0 μας κρυφάκουσαν!

Δημοσίευση σχολίου